ολμειός

ο (Α ὁλμειός)

νεοελλ.

πλάκα μέσα στην οποία εισέρχεται και στερεώνεται το κάτω άκρο τής ατράκτου βαρούλκου πλοίου

αρχ.

στρογγυλός λίθος με τον οποίο έκοβαν τα όσπρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὅλμος + επίθημα -ειός (πρβλ. αμν-ειός, στελ-ειός)].